سبک های طراحی داخلی

در ابتدای هر پروژه طراحی داخلی، برای طراح این پرسش ها ایجاد می شود که چه سبکی را باید انتخاب کنم؟ به چه سبکی علاقه مندم؟ چه سبکی برای طراحی این فضا مناسب است؟ با چه سبکی احساس راحتی می کنم؟ سبک مناسب، برای طراحی یک اتاق و یا کل خانه، یک خانه ییلاقی و یا یک عمارت بزرگ، بر اساس فضای موجود و مقتضیات آن متغیر است. 

لیست سبک های طراحی داخلی که در ادامه آوردیم یک لیست دقیق نیست، بلکه مجموعه ای از رایج ترین و محبوب ترین سبک های طراحی داخلی است. در این حیطه، سبک های بیشتری وجود دارد و روز به روز بر تعداد آن افزوده می شود. می توانید از این لیست برای بدست آوردن درک بنیادین از سبک های رایج طراحی داخلی، ویژگی هایشان، تفاوت میان آن ها و چگونگی ایجاد آن استفاده کنید. 

سبک های رایج طراحی داخلی که در 4 شماره به شما معرفی می کنیم، عبارتند از: سبک مدرن، معاصر،مینیمال، کلاسیک، آرت دکو، رترو، شهری، محلی، جرجین، ویکتوریایی.... به ادامه مطلب مراجعه کنید

طراحی داخلی به سبک «مدرن» (Modern Style Interior Design)

سبک طراحی داخلی مدرن، در اصل در سال 1919 توسط گروهی از طراحان اروپایی مکتب «باوهاوس»  آلمان آغاز شد. فلسفه باوهاوس بطور خلاصه بکارگرفتن ترکیبی از «فرم» و «عملکرد» در هر نوع طراحی است.  در سبک مدرن از خطوط ساده و بی پیرایه استفاده می شود و  تاکید آن بر عملکرد گرایی و اجتناب از تزیینات زیاد و حذف عناصر تزیینی غیر ضروری است که در بسیاری از سبک ها دیده می شود. به عقیده برخی افراد، سبک مدرن بیش از حد ساده، سرد و یا خشن است. اما اگر به خوبی برنامه ریزی و اجرا شود، حس آرامش و سادگی را به خانه شما می آورد. 

سبک مدرن با نهایت بهره گیری از فضا و استفاده از ترفندهایی برای بزرگتر نشان دادن فضاها، برای آپارتمان ها و فضاهای کوچک بسیار مناسب است. بافت های مینیمالیستی، فرم های هندسی جسورانه، استفاده از یک رنگ ملون در کنار رنگ های خنثی، و ترکیب بندی های نامتقارن از شاخصه های اصلی این سبک است. 

جمع بندی ویژگی های اصلی سبک طراحی داخلی مدرن:

•    استفاده از خطوط ساده و بی پیرایه
•    ارجحیت عملکرد (نسبت به فرم). 
•    اجتناب از اکسسوری ها و عناصر تزیینی زیاد و غیر ضروری
•    کم ترین استفاده از بافت ها
•    ترکیب بندی و تعادل «نامتقارن» در مبلمان و طراحی فضا

طراحی داخلی به سبک «معاصر»  (Contemporary Style Interior Design)

اصطلاحات «طراحی داخلی مدرن» و «طراحی داخلی معاصر»، با وجود تفاوت هایی ک:/.- با یکدیگر دارند، اغلب به جای هم مورد استفاده قرار می گیرند. طراحی داخلی معاصر می تواند تنها به معنای ظاهری مطابق مد روز، و شیوه هایی باشد که در دوران حاضر مورد استفاده قرار می گیرد؛ در حالیکه طراحی داخلی مدرن به سبکی با خطوط بی پیرایه و استفاده از فرم های هندسی مدرن گفته می شود. اینکه سبک مدرن بخشی از ظاهر مد کنونی و شیوه های رایج است، تفکیک این دو سبک را از یکدیگر دشوار می گند. 

طراحی داخلی معاصر ـ بدون ایجاد درهم ریختگی و یا تاریکی ـ فضاهای راحت تر و گرم تری دارد، و سبکی است که هم مناسب خانه هاست و هم فروشگاه ها و اداره ها. خانه های سبک معاصر می تواند فضایی آرام و دنج داشته باشد. عنصری که بیش از هر چیز به این سبک هویت می بخشد «خط» است. خط می تواند در استفاده از سقف های بلند، لبه های «مربع شکل» مبلمان، خطوط طولی کفپوش های چوبی، پادری ها، پنجره های ساده و فرم های هندسی تزیینات دیواری و اکسسوری ها به کار آید. در این سبک فضاهای منفی (فضاهای بین مبلمان، فضاهای خالی روی دیوار، فضاهای نزدیک به سقف) درست به اندازه فضاهای پوشیده شده از اشیا، اهمیت دارد.

در مبلمان سبک معاصر، استفاده از فرم های هندسی و نرم ضرورت دارد. روکش های مبلمان معمولا به رنگ های خنثی (سیاه، سفید، خاکستری، کرم و قهوه ای) در می آیند، و عموما ساده، بدون تزیینان و پیچ و تاب هستند. بطور خلاصه، در طراحی معاصر فضاهای داخلی به «مختصر و مفید» بودن توجه می شود. 

جمع بندی ویژگی های شاخص طراحی داخلی معاصر:

•    مطابق مد روز 
•    استفاده جسورانه اما بدون تزیینات، از خطوط و فرم های اصلی
•    توجه و اهمیت دادن به فضاهای منفی (به اندازه فضاهای مبله شده و مثبت).
•    استفاده از فرم های هندسی ساده و نرم. 
•    استفاده از مبلمان های سفارشی و منحصر بفرد. 

طراحی داخلی به سبک «مینیمالیستی»  (Minimalist Style Interior Design)

معماری مینیمالیستی در اواخر دهه 1980 در لندن و نیویورک رواج پیدا کرد. در این دوره، طراحان با استفاده از اشیا سفید رنگ، نورپردازی سفید یخی و یا آبی، طراحی فضاهایی بزرگ با حداقلِ استفاده از اشیا و مبلمان در جستجوی دستیابی به «سادگی مطلق» بودند. 

ایده اصلی طراحی مینیمال کم کردن حواشی، و رسیدن به کیفیت های بنیادی و «سادگی» است. مینیمالیسم، ساده کردن فضاهای زندگی و آشکارسازی خصیصه های بنیادی ساختمان هاست، به منظور آنکه نگرشی ساده نسبت به زندگی در افراد ایجاد کند. این سبک، از فلسفه «ذن»، و همچنین از طراحی سنتی ژاپنی الهام گرفته است.

بکارگیری فرم های اصلی هندسی ،عناصری عاری از تزیینات، استفاده از ساده ترین متریال و تکرار سازه ها، موجب القا حس نظم، و تقویت کیفیات بنیادین می شود. حرکت نور طبیعی در ساختمان های مینیمالیستی فضاهایی ساده و تمیز را آشکار می کند. در این سبک برای نگهداری اشیا، از فضاهایی مخفی و هوشمندانه استفاده می شود. 

جمع بندی ویژگی های اصلی سبک طراحی داخلی مینیمالیستی

•    استفاده از رنگ های خنک، و نورپردازی سفید یا آبی.
•    فضاهای بزرگ و باز با کمترین تعداد مبلمان و دکور (تنها ضروریات)
•    فضاهای نگهداری مخفی
•    بکارگیری نور طبیعی